52 bina, 104 bağımsız kısımdan oluşan Bodrum Turgutreis’teki Odak Tatil Köyü, bir gecede tapu sahiplerine haber verilmeden yıkıldı. Halbuki her şey 1987 yılında çok hoş başlamıştı. Odak Tatil Köyü devre devre satılmış kısa müddette hak sahipleri tatilini yapmaya başlamıştı. Birinci 10 yılda, binin üzerinde devre mülk sahibi hoş anılar biriktirmişti. Lakin o anılar 32 yıl sonra binalar üzere yıkıldı.
Tatil köyü Turgutreis merkeze çok yakın pozisyonda. Deniz ile tatil köyünü ayıran yalnızca iki şeritlik Gazi Mustafa Kemal Bulvarı var. Devre mülk sahipleri 10. yılı milat kabul ediyor. Zira Odak Tatil Köyü’nü yapan işadamı Burhan Ergün 10 yıllık işletme hakkına sahipti. Problemler da 10. yılın bitimiyle başladı. 1997’den sonra tatil köyünün idare konseyi bugüne kadar hiç el değiştirmedi. Devre mülk sahipleri bu durumu, “Ya yılbaşında ya da arife günlerinde genel heyet yapıldı, kimsenin gelemeyeceği günleri seçtiler” kelamlarıyla açıklıyor.
Habere İnci Güngör’ün telefonu ile başladık. Sorularımıza telefonda verilen karşılıklar yetmiyordu, olay yerini görmeliydik. İzmir’den yola çıktık, Özgür Doğu Saymaz ve Akın Kara ile birlikte. Bodrum’dan evvel Bitez’e sonra da Akyarlar’a gittik. Deniz maviliği ile hayran bırakıyor insanı, birçok koy mavi bayraklı, pırıl pırıl bir suyu var. Kıyı şeridinden Odak Tatil Köyü’ne ulaştık, mağdurlar ile buluşacaktık. Biz iki saat evvelce gidip müşahede yaptık. Gözlerimize inanamadık, devasa tatil köyü moloz köy olmuştu!
650 TAPU SAHİBİ GAYRET EDİYOR
Denize iki adım uzakta, tel örgü ile çevrili 7 bin 677 metrekare arazinin kapıları zincirlerle kilitlenmiş. Tatil köyünün ana giriş kapısına idare imzası bulunan, “6306 sayılı kanun kapsamında riskli yapılara ilişkin yıkım tebligatları. Not: Dikkat riskli alandır içeri girilmez” yazılı bir tabela asılmış. 30 mağdur ile bir ortaya geldik. Kimi İstanbul’dan kimi Trabzon’dan ya da Ankara’dan gelmişti. Mali Müşavir Saim Arıcan, 2014’ten bu yana komşularına ulaşmaya çalışıyor, zira tatil köyü gözlerinin önünde yok oluyordu. Arıcan 10 kişi ile başladığı çabayı bugün 650 tapu sahibi ile yürütüyor. Tatil Köyü ile ilgili 8 dava açmışlar, ikisini kazanmışlar. 2014 ve 2015 genel şuralarının kanuna muhalif yapıldığına dair iki farklı mahkeme kararı var. Lakin buna karşın işler tapu sahiplerinin istediği üzere gitmiyor.
'HER ŞEY ÇOK HOŞ BAŞLADI'
Saim Arıcan eşi Şükran Hanım ile birlikte 1987’de satın almış devre mülkü, o günleri şöyle anlatıyor: “Güzel tanıtarak yüksek fiyatlarla burayı sattılar. Bize gönderdikleri yazılı teklif mektubunda kurulacak tatil köyü alanının 8 pafta, 641 parsel, 17 bin 800 metre kare ve yüzme havuzlu, toplumsal tesisleri ile özel plajı olduğunu söylediler, iki yıl sonra tapular verildiğinde 7 bin 677 metre kare tahsis edildiğini gördük. Mukavele gereği tatil köyünün işletme hakkı 10 yıl işletme sahibi ODAK A.Ş.’ye aitti. Birinci yıllar her şey çok hoştu. Her yer yemyeşil, havuz var, gazino var. Hatta tatil köyünün ortasından akarsu bile geçiyordu. Çoluk çocuk eğleniyorduk.”
DEVREYE RANT GİRDİ
Peki, ne oldu da bu pembe tablo bir anda karardı? Bu soruya “rant yükseldi” karşılığını veren Saim Arıcan kelamlarını şöyle sürdürdü: “Boş devreleri İngiliz turistlere kiralamaya başladılar. Bunun tadını alınca muhakkak bir müddet sonra tatil köyünü ikiye ayırdılar. Devreye gelen-gelmeyen herkesten sistemli aidat aldılar, boş yerleri yeniden yabancı turistlere sattılar. Kimseye haber vermeden kendi kendilerine genel şuraları yaparak yeni idareler tayin ederek yönetim ettiler.”
YAZ DEVRELERİ 990 TL, KIŞ DEVRESİ 10 TL AİDAT ÖDEDİ
2005’te aidatlar en düşük 245 TL en yüksek 650 TL. 2006’da en düşük 227 lira, en yüksek 700 lira. 2010’da ise en düşük aidat 385 lira en yüksek aidat ise 990 lira. Odak Tatil Köyü idare şurası 15 gün devre mülküne gelmeyenlerin haklarını kiralamasına karşın tapu sahiplerinden 155 TL ile 396 TL ortasında aidat almaya devam etti.
Saim Arıcan’a nazaran aidatlar alt alta toplandığında da büyük bir sayı ortaya çıkıyor. Zira toplam 2 bin 184 pay var. Arıcan, şaşırtan bir bilgi daha verdi: “Nisan’dan 15 Kasım’a kadar olan vakit dilimi yaz devresi, başka devirler ise kış devreleri. Kış devrelerinin tamamı ise Odak A.Ş. İdare Konseyi Lideri Burhan Ergün’e ilişkin. Yaz devrelerinin 990 lira aidat öderken kış devrelerinde sırf 10-30 lira aidat alındı.”
Buraya bir not düşelim: Burhan Ergün 2017 ve 2018 yıllarında bütün kış paylarını İdare Konseyi Lideri olduğu Odak A.Ş'den kendi üzerine almış.
HABER VERMEDEN YIKTILAR
Fatma Gül Yücel. Annesi Ayten Mizanoğlu’nun vekili olarak konuşuyor. Devre mülk satın alındığında Fatma Hanım 30 yaşındaymış, artık 60 yaşında. 1987’de 30 kişilik kümeyle devre mülkleri satın almışlar. Birçok da hayata veda etmiş. Fatma Gül Yücel de birinci yılları hasretle anlatıyor, lakin sonrası ile kâbus. Yücel’e kulak verelim: “Yönetim son 15 yıldır devre mülkleri resmen çürümeye terk etti. Devamlı aidat aldılar. Lakin bakım yapmadılar. Hiç oturulacak vaziyette değil. Kapı pencere kırılmış, içindeki eşyalar yok. Sonunda burayı hiç bize haber vermeden yıktılar.”
Mağdurların öncüsü olan Saim Arıcan’ın bile yıkımdan haberi yok. Arıcan, yıkımı bir taksiciden öğrendiğini söylüyor. Yıkım süreci 15 Mart 2019’da yapılıyor. Tapu sahiplerine ise 8 Nisan’da bildirim yapılıyor. E-posta ile yapılan bildirimde ise aidat ve yıkım bedeli talep ediliyor. Yıkım kararı 2018’deki Genel Kurul’da karara bağlanıyor, fakat heyet hiçbir malikin haberi olmadan toplanıyor.
Binalar yıkılmadan evvel içinde eşyalar vardı. Bina içindeki bütün materyaller mukavele gereği tapu sahiplerinin kayıtlı malıydı. Artık o eşyaların akıbeti muhakkak değil. Bilinmeyen olan bir nokta daha var, o da moloz yığınında demir olmaması. Mağdurlar yaşananlar nedeniyle şu an da her şeye kuşkuyla yaklaşıyorlar.
'PLAN, PAYLARI ALMAK'
Mimar Şükran Minasyan. 2014’e kadar devre mülkü kullanmış. Odak Tatil Köyü’nün bitiş çizgisine ulaştığı anı her yaz izleyen Minasyan, Odak A.Ş. idaresinin payları satın almak için bütün planları yaptığını düşünüyor.
Öğretim üyeleri, gurbetçiler, mimarlar, mali müşavirler, kent plancıları 32 yıl evvel devre mülk almışlardı. Onlardan biri de Emine Taşbaşlı. Elindeki tapuyu sallayan Taşbaşlı, “Emekli olup çoluk çocuk 15 gün tatile sahip olmayı hayal ediyorduk. 1987’de kurduğum hayal bugün görüyorum ki yıkıntı olmuş” dedi.
'MÜTEAHHİTLER 35 MİLYON TL VERİYOR'
Mağdurlar, Sermaye Piyasası Kurulu’na tabi bir firmaya arazinin bedelini hesaplatmış. Bedeli 26 milyon TL. Birkaç yıl sonra pahanın 50 milyon liraya ulaşacağı hesaplanıyor. Saim Arıcan, şu anda 35 milyon lira veren müteahhitlerin olduğunu söyledi. Bu ortada arazinin yüzde 25 olan imarı yüzde 50’ye çıkmış. Bu da rantı yükseltiyor. Binin üzerinde mağdur var. 8 dava açılmış. 2’sini mağdurlar kazanmış 6’sının süratle sonuçlanmasını bekliyorlar.
'TAPULU BİNAM NASIL YIKILIR? '
Elindeki beta cam kaseti bize sallayan Erdoğan Akyıldız kelama girdi: “Ben 1987’de 30 yaşında burayı satın alanlardanım. Bugün 62 yaşındayım. Bana bu tanıtım kasetiyle sattılar burayı. Birinci vakitlerde çok hoştu, birinci operasyonu havuza yaptılar. Havuzu yok ettiler, sonra oturma tesislerini ve o bölgedeki yapıları yıkıp yerine villa yaptılar. Tatili Köyünü ikiye ayırınca 52 binanın olduğu kısmı ihmal ettiler. Ancak aidatları da sistemli olarak aldılar. Ben 2004’te aidatı geç ödedim diye mahkeme yoluyla benden 6 bin lira tazmin ettiler. Bakım tamir yapılmayınca binalar tabir yerindeyse erozyona uğradı, kapı baca yaz kış açık bırakıldı, ağaçlar ormana dönüştü, bir çivi bile çakılmayınca meskenler oturulmaz hale geldi. 32 sene 2 bin 184 üyeden sürekli aidatı alındı. Toplasak milyonlar yapıyor. Büyük bir rant var. Çiftlik Bank bunun yanında bir şey değil. Ve en sonunda burası yıkıldı. Benim tapulu binam nasıl yıkılır. Bana bu memlekette bu durumu izah edecek biri var mı?” 
'KÂR HİSSESİ DAĞITILACAKTI, BEŞ KURUŞ VERMEDİLER'
1987 yılında paralar ödenip mukaveleler imzalandığında çok kelamlar verilmiş. Mağdurlardan Orhan Okayer de “Bizlere kâr hissesi dağıtacaklardı, beş kuruş vermediler” dedi. Güler Şahin Bozkır’da 43 numaralı binada oturuyordu. Torunları daha doğmadan satın almış devre mülkü. Torunlar artık büyümüş üniversiteyi bitirmiş hayata atılmışlar. 30 yıl boyunca aidat ödediğini belirten Bozkır, “Bina ve çöp vergilerini de ödüyoruz lakin artık binalarımız yok” dedi.
'KİMSE GELMESİN DİYE YILBAŞINDA GENEL ŞURA YAPTILAR'
Herkes eşine dostuna vesile olarak devre aldırmış. O şahıslardan biri de kent plancısı İnci Güngör. “İmar planını, ruhsatlarını inceledim, binaların devre mülk hisselerinin arsa hissesi olarak ayrıldığını gördüm her şey düzgündü” diyen Güngör, idare planını incelemediği için pişman olduğunu söyledi. Güngör pişmanlığını anlattı: “1991 yılında 6 bin 200 dolar ödeyerek devre mülk sahibi oldum. İdare planını inceleseydim yüzde 10 yüzde 14 olan kış devrelerine sahip olarak idaresi ele geçireceklerini görürdüm. Kış devrelerini kendi üzerlerine almışlar. Niçin satmıyorsunuz? Zira kelam sahibi oluyorsunuz.”
İmar Müdürlüğü vazifesi yapmış olan İnci Güngör öteki hak sahipleri üzere genel heyetlere katılmamış. Bunu da “Kimse gelmesin diye genel konsey günleri bilhassa 31 Aralık, 1 Ocak ya da arife günleri seçildi” kelamlarıyla açıkladı. İnci Güngör mesleği gereği yaptığı hesapla “300 bin liralık bir binanın 1 milyon liraya satıldığının” altını çizdi ve ekledi, “Sadece aidatlarla burası yine inşa edilirdi.”
Ufuk Akkaya/Aydınlık
