İbrahim Kahveci'nin köşe yazısından alıntı
Uzel’de 2 bin 200 çalışana kurulan tuzak
On yılı aşan bir problem.
Herkes miras arbedesi sanıyor lakin alakası yok. Ailenin geri kalan üyeleri, personeller üzere insanların hakkının yenmesini önlemeye çalışıyor.
Kimler mağdur?
En başta o fabrikada evvelden çalışan 2 bin 200 emekçi. Bugün alacakları 170 milyon lira civarında fakat alamıyorlar. Hatta Türk-Metal Emekçi Sendikası onları tuzağa düşürdü ve ihbar tazminatlarını kaybettiler.
“Vera Varlık Yönetimi” diye bir şirket çıkıyor ve her ne hikmetse Uzel’in bankalara olan ipotekli borçlarını bankalardan satın alıyor. Yani Demirkapı’daki 93 bin metrekarelik büyük yere göz dikmiş.
Hatta etraftaki yerleri da topladığı fısıldanıyor.
Kimse ne olduğunu tam bilmiyor ancak iş büyük. O kadar büyük iş ki, on yıl önce yönetim heyetinde George Soros’un o zamanki Türkiye kolu TESEV Lideri Can Paker de vardı.
İkinci mağdur kesim Uzel hissedarları. Halka açık şirketti ve artık paylar sıfır pahasında.
Ya aile? Emekçilerin hakkı dışında zati onlardan kendileri ismine ses bile çıkmıyor. Bilebildiğim kadarıyla evvel emekçilerin hakkı ödensin derdindeler. Ülkenin esaslı ve eski sanayicilerinin babacan halini sinemalardan seyrederdik ya. Artık gerçek sineması seyrediyoruz.
Film nerde çekiliyor?
Ankara’da.
Çünkü bu iş imar ve arsa pahasına bağlı. İmar ne olacak? Yere daha evvel (Kasım 2015) ihalede 350 milyon liraya yakın fiyat veren KİPTAŞ vardı. Her ne hikmetse alacaklı VERA ihaleyi iptal etti. Ve geriye yalnızca VERA kaldı.
Son ihalede fiyat yeniden 220 milyon lira. Teklifi veren de tekrar VERA…
Kenar mahallelerde bile bu büyüklükte emlak 400-500 milyon liraya satılıyor. Natürel ki öbürleri bu halde güç girer. Zira imarı değişmemiş arsayı siz alırsanız, o imar öylece değişmeden durabilir.
Hep diyorum ya… Ülkede paralel bir vergi sistemi var. Bu vergiler imar rantı fakat parası Hazine’ye gitmiyor…
Türkiye’nin en değerli fabrikalarından olan Uzel Traktör Fabrikası harika bir finansal oyunla kapandı. Uzun yıllar adım adım bu kapanış hikayesini yazdım. Hatta ne yazdımsa hepsi bir bir gerçekleşti diyebilirim.
Oyunun kıymetli bir medya ayağı da var. Onu da artık siz bakın, bulun. Google size yardımcı olur.
Büyük evlat işi bitirdi. Başta kendi ailesi olmak üzere 2 bin 200 emekçiyi de perişan etti. Dağılan aileler, yatağa düşenler, vefat edenler…
Rant büyük olunca oyun da büyük oluyor.
Ama sinemanın bir orta kontağı şu sıralar İstanbul’da koptu. O nedenle sinemanın kalanı Ankara’da dedim. İstanbul’da halkın son seçim tercihi aslında 2 bin 200 personele de nefes aldırdı.
Şimdi o nefesten bahsedelim.
93 bin metrekare arsa.
İstanbul’un göbeğinde.
Nereden bakarsanız bakın bedeli 750-800 milyon liradan aşağı olamaz. Fakat imarla ilgili en küçük düzeltme ile 1.5-2 milyar liraya bile gidebilir.
İcradan VERA’ya ne kadara satıldı? 220 milyon lira civarında bir fiyata.
Tahsil edilecek paranın esasen 170 milyon lirası tekrar VERA’ya gidecek. Zira bankalardan o borçları erkenden uyandı ve satın aldı. (Allah herkese bu erken uyanmayı nasip etsin).
İşçiye ne kalıyor? 30-35 milyon lira.
2 bin 200 emekçi, 170 milyon liralık alacağının lakin yüzde 20’sini alabiliyor.
Aileye ve halka açık hissedarlara ise yalnızca borç kalıyor. Kısaca herkes mağdur…
Bir tek VERA ve ardı…
O güçler kim? Nasıl oluyor da koca bir dev batıyor? Nasıl oluyor da bir arsa uğruna binlerce emekçi perişan ediliyor.
Bütün sıkıntı rant.
Net ve açık söyleyeyim: Bu oyun bozulmalı. Çalışanlar için en azından bozulmalı.
Ankara’da dönen sinema son bulmalı.
Oyunun birinci baştan bu yana sahneleri tekrar çekilebilir. O makineler niçin çalınıyor ve niçin manşetlere taşınıyor?
Aslında çok şey biliniyor lakin sinema şimdilik sessiz.
Umarım seçim sonrası sinemaya bir ses ayarı gelir ve binlerce personelin mağduriyeti giderilir. Seyretmeye devam edelim…
Kaynak: Karar
